GRZEGORZ BURKOWSKI FOTOGRAFIA PRZYRODNICZA Z                 DOLINY BARYCZY                                                                                                                                           I NIE TYLKO
                      

Królik europejski, królik dziki (Oryctolagus cuniculus) – jeden z trzech żyjących w Polsce gatunków ssaków z rodziny zającowatych (Leporidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Oryctolagus.
Opis:
Długość ciała od 35 cm do 45 cm,
ogona 5–6 cm,
masa ciała od ok. 1,5 kg do 3 kg.
Grzbiet ma ubarwienie brązowoszare, stalowoszare lub żółtoszare, spód ciała jest białoszary lub popielatoszary. Krótki ogon jest od góry czarny, od spodu biały. Niektórzy mogą pomylić z zającem szarakiem, gdyż przypomina go nieco swoim wyglądem, lecz z powodu trzymania tylnych kończyn blisko siebie, sprawia wrażenie bardziej krępego. Końce uszu królika są brązowe, a szaraka czarne. Zając szarak ma dłuższe uszy i dłuższe tylne nogi. Występowanie:
Naturalny zasięg występowania królika europejskiego obejmował początkowo Półwysep Iberyjski, południową Francję i Afrykę Północną. Jego rozprzestrzenianie się na teren pozostałych krajów europejskich sięga prawdopodobnie czasów rzymskich. Współcześnie królik europejski występuje w niemal całej Europie (poza Skandynawią), północno-zachodniej Afryce, a także w Australii i na Nowej Zelandii, gdzie został introdukowany na przełomie XVIII i XIX wieku. W Polsce króliki występują niezbyt licznie i żyją głównie w południowo-zachodniej oraz zachodniej i środkowej części kraju.
Biotop:
Najczęściej spotkać go można na terenach o piaszczystej glebie, unika terenów podmokłych i wnętrza lasu. Czasami można go spotkać na nasypach kolejowych, w lasach sosnowych, na brzegach lasów oraz w parkach miejskich oraz w uprawach rolniczych; na łąkach, w sadach. Preferuje również ekotony las-łąka.