GRZEGORZ BURKOWSKI FOTOGRAFIA PRZYRODNICZA Z                 DOLINY BARYCZY                                                                                                                                           I NIE TYLKO
                      

 
 

Olszyny Niezgodzkie

Rok utworzenia: 1987
Powierchnia: 74,28 ha
Cel ochrony: naturalne lasy bagienne w zasięgu rzeki Ługi.
Typ (wg głównego przedmiotu ochrony): leśny A: fitocenotyczny, zbiorowisk leśnych B: lasów i borów , lasów nizinnych
Rezerwat Olszyny Niezgodzkie – Jest to rezerwat leśny służący zachowaniu naturalnego obszaru bagiennego olszyn w zasięgu rzeki Ługi. Przeważa zespół olsu porzeczkowego o budowie kępowo-dolinowej. Rezerwat położony jest w gminie Żmigród, na południe od wsi Niezgoda. Od zachodu graniczy z asfaltową drogą leśną z Niezgody do Rudy Żmigrodzkiej, od wschodu z rzeką Stara Barycz (zwaną Ługą).

Obecny rezerwat Olszyny Niezgodzkie wchodził w skład olbrzymiego kompleksu 400 – 500 ha pierwotnych lasów, bagien i łąk cyklicznie podtapianych przez rzeki Ługa i Młynówka Sułowska. Już przed II wojną światową powołano na tym obszarze pierwszy rezerwat w Dolinie Baryczy o nazwie Ługa ( Die Luge) o powierzchni 250ha. Po 1945 roku pomimo starań środowisk naukowych o ponowne objęcie ochroną 200 hektarowego kompleksu olsów, rozpoczęto na tym obszarze planową gospodarkę lesną: wyprostowano i obwałowano koryto rzeki Ługi, wybudowano obok utwardzoną drogę, tworzono rowy melioracyjne, wycięto sporą połać olszyn. Rezerwat powstały w 1987 roku objął ochroną tylko północno-zachodnią część dawnego obszaru chronionego.

Jest to stary historycznie kompleks leśny związany z zakładaniem stawów rybnych. Spuszczane w czasie jesiennych odłowów wody zalewały teren, dzięki tak powstałej dużej wilgotności zbiorowiska wodne zachowały charakter zbliżony do naturalnego.

Flora - Przeważa zespół olsu porzeczkowego o budowie kępowo-dolinowej.

Na kępach rośnie olsza czarna (często mająca formę szczudlastą – nad powierzchnią gruntu są widoczne korzenie), spośród krzewów: porzeczka czarna, kruszyna pospolita, kalina koralowa, bez koralowy, wierzba szara, malina. Wierzchołki kęp zasiedlają: rokiet cyprysowaty, płonnik strojny, bielistka sina, nerecznica szerokolistna, nerecznica krótkoostna; na zboczach kęp: merzyk groblowy; podnóże kęp: turzyca długokłosa, zachylnik błotny,karbieniec pospolity.

W dolinkach przy dłuższym i silniejszym podtapianiu rosną: turzyca sztywna,turzyca brzegowa, kosaniec żółty, jeżogłówka gałęzista, szczaw lancetowaty, a także rzadka okrężnica bagienna, gorczycznik prosty,rzeżucha lesna, tojesć bukietowa. Przy niższych poziomach wody są to: wiechlina zwyczajna, niecierpek pospolity, kostrzewa olbrzymia, przytulia czepna, niecierpek drobnokwiatowy, pokrzywa. W miejscach prześwietlonych łanami występuje trzcinnik lancetowaty, a na stanowiskach suchszych trzczinnik piaskowy.

Na krzewach i pniach drzew częste pnącza: chmielu zwyczajnego i psianki słodkogórz.W pobliżu drogi asfaltowej rosną okazałe dęby szypułkowe, poza tym graby, swierki, liczne krzewy: bez koralowy, leszczyna, czeremcha pospolita.

Flora roślin naczyniowych liczy 276 gatunków: 26 gatunków drzew, 23 gatunki krzewów i 227 gatunków roślin zielnych. Gatunki objęte ochroną to: bluszcz pospolity, kalina koralowa, kruszyna pospolita, porzeczka czarna, konwalia majowa.

W rezerwacie znajduje się pomnik przyrody – dąb szypułkowy mający 675 cm obwodu, w pobliżu dąb mający 480 cm obwodu niewłączony do rejestru.

Fauna - Pospolite ptaki lęgowe na terenie rezerwatu (ok. 36 gatunków) to: pierwiosnek, zięba, pokrzewka czarnołbista, sikora bogatka, piecuszek, rudzik, sikora modra, cierniówka i charakterystyczne dla tego środowiska: sikora uboga,strumieniówka, żuraw,  samotnik, słonka.


informacje na podstawie:Ewald Ranoszek, Włodzimierz Ranoszek: Park Krajobrazowy Dolina Baryczy. Milicz: Wydawnictwo Gottwald, 2004

Kreator stron - łatwe tworzenie stron WWW