GRZEGORZ BURKOWSKI FOTOGRAFIA PRZYRODNICZA Z                 DOLINY BARYCZY                                                                                                                                           I NIE TYLKO
                      

 
 

Biegus rdzawy, Calidris canutus

  • 1/12/2012, 400mm, f/5.6, s.1000, iso 200, godz. 15.331/12/2012, 400mm, f/5.6, s.1000, iso 200, godz. 15.33
  • 3/11/2012, 400mm, f/5.6, s.1250, iso 400, godz. 17.003/11/2012, 400mm, f/5.6, s.1250, iso 400, godz. 17.00
  • 3/11/2012, 400mm, f/5.6, s. 1250, iso 400, godz. 17.003/11/2012, 400mm, f/5.6, s. 1250, iso 400, godz. 17.00
  • 27/11/2011, 400mm, f/10, s.800, iso 64027/11/2011, 400mm, f/10, s.800, iso 640
Biotop
Tundra z dużą ilością traw, zazwyczaj w pobliżu morskiego brzegu.
Gniazdo
Na ziemi, czasem na skalnym występie. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w czerwcu-lipcu 4, rzadko 3 jaja. Jaja wysiadywane są przez okres około 21 dni przez obydwoje rodziców. Pisklętami opiekuje się wyłącznie samiec.
Pożywienie
Bezkręgowce, jednak w przypadku niedoborów pokarmu zjada również rośliny.






Biegus rdzawy (Calidris canutus) – gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Występowanie Zamieszkuje w zależności od podgatunku:
Calidris canutus canutus – środkowa i północna Syberia, Półwysep Tajmyr i Wyspy Nowosyberyjskie. Zimuje w zachodniej i południowej Afryce. W Polsce spotykany w czsie przelotów w kwietniu-maju i lipcu-październiku. Regularnie, a jesienią dość licznie pojawia się na wybrzeżu, zaś w głębi kraju jest rzadki i nieliczny.
Calidris canutus rogersi – Półwysep Czukocki. Zimuje w Australii.
Calidris canutus roselaari – Wyspa Wrangla i północno-zachodnia Alaska. Zimuje na Florydzie oraz w południowej Panamie i północnej Wenezueli. Calidris canutus rufa – Labrador i Nowa Fundlandia. Zimuje w północno-wschodniej i południowej części Ameryki Południowej.
Calidris canutus islandica – Archipelag Arktyczny i północna Grenlandia. Zimuje w Europie Zachodniej. Cechy gatunku
W upierzeniu godowym samiec ma rdzawobrązowy wierzch ciała. Pióra na grzbiecie są biało obrzeżone. Spód ciała rdzawy. Kuper biały. Brzuch i podogonie rozjaśnione, niekiedy nawet białe. Ogon szary z ciemnym, poprzecznym prążkowaniem. Prosty dziób i nogi czarne. Samica ubarwiona podobnie, lecz kolor rdzawy jest mniej intensywny. W szacie spoczynkowej wierzch ciała u obu płci jest szaropopielaty, a spód biały. Podobnie ubarwione są osobniki młodociane. C. c. islandica ma jaśniejszy spód, a pióra na wierzchu ciała w szacie godowej są obrzeżone żółtawo. C. c. rogersi - jest bledszy, a rozjaśnienie na brzuchu zajmuje większą powierzchnię. C. c. rufa jest najbledszym podgatunkiem o czystobiałym brzuchu. C. c. roselaare jest bardziej kontrastowo ubarwiony, z ciemniejszym brzuchem i podogoniem.
Wymiary średnie
dł. ciała ok. 24-26 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 50 cm
waga ok. 80-200 g
Kreator stron - łatwe tworzenie stron WWW