GRZEGORZ BURKOWSKI FOTOGRAFIA PRZYRODNICZA Z                 DOLINY BARYCZY                                                                                                                                           I NIE TYLKO
                      

Czapla biała (Ardea alba) – gatunek dużego ptaka, z rodziny czaplowatych (Ardeidae), zamieszkującego wszystkie kontynenty, poza Australią i Antarktydą.
W Polsce nieliczny ptak lęgowy, licznie zalatujący. Do niedawna czapla biała jedynie zalatywała do Polski. Obecnie jest u nas także nielicznym ptakiem lęgowym. Wcześniej północny zasięg gniazdowania przebiegał przez Czechy i Słowację, obecnie następuje ekspansja tego gatunku na północ. Pierwszy przypadek gniazdowania w Polsce odkryto w 1997 r. nad Biebrzą, obecnie znane są również lęgowiska m.in. na zbiorniku Jeziorsko i w ujściu Warty w Słońsku
Wygląd zewnętrzny
Największa biała czapla w Europie, wielkością dorównuje czapli siwej. Upierzenie śnieżnobiałe, w kątach dzioba żółty nieopierzony fragment skóry. W szacie godowej dziób czarny, a nogi żółte; z barków wyrastają wydłużone pióra. W szacie spoczynkowej dziób żółty, a nogi ciemne, żółtozielone. 
Wyróżniono następujące podgatunki:
czapla biała (Ardea alba alba)
czapla amerykańska (Ardea alba egretta)
czapla afrykańska (Ardea alba melanorhynchos) Występowanie Czapla biała zamieszkuje w zależności od podgatunku:
Ardea alba alba – pas od środkowej Europy i Bałkanów po środkową Azję. Zimuje w północnej i środkowej Afryce oraz środkowych Chinach i na Półwyspie Koreańskim. Do Polski regularnie i licznie zalatuje, a od niedawna nielicznie również się gnieździ.
Ardea alba egrettus – Ameryka poza Kanadą, Alaską i Patagonią.
Ardea alba melanorhynchos – subsaharyjska Afryka i Madagaskar.
Biotop
Duże obszary trzcin, delty rzek, zalewy, zarośla mangrowe.